Ημερίδα "Διαφορετικότητα – Τέχνη – Σχολική Τάξη"

"Διαφορετικότητα – Τέχνη – Σχολική Τάξη"
Ημερίδα

Νέα Μάκρη, Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2007

Το Πανελλήνιο ΔΙΚΤΥΟ για το ΘΕΑΤΡΟ στην ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ και ο Δήμος Νέας Μάκρης,
σε συνεργασία με τις Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας & Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατ. Αττικής,
διοργανώνουν Ημερίδα με θέμα "Διαφορετικότητα – Τέχνη – Σχολική Τάξη"
Σάββατο 1/12/2007
Ώρες: 09.30-14.00
Στο Σινέ Αλίκη, Πολιτιστικό & Αθλητικό Κέντρο Νέας Μάκρης
Είσοδος ελεύθερη

Η Ημερίδα πραγματοποιείται στα πλαίσια του προγράμματος
«Εσύ όπως κι εγώ: διερευνώντας τη διαφορετικότητα μέσα από το Θέατρο».

Η Ημερίδα απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων και ειδικοτήτων, σε γονείς, στελέχη της Εκπαίδευσης, εκπροσώπους κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών φορέων, συλλόγων, ΜΚΟ και φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Οργάνωση:
Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
Δήμος Νέας Μάκρης,
Σε συνεργασία με: Διευθύνσεις Α'θμιας & Β'θμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής

Πληροφορίες: 2106541600, 2106047260

Εντυπώσεις από την διημερίδα της Ν. Μάκρης

... 'Η μάλλον καλύτερα, από όσο μπόρεσα να παρακολουθήσω, διότι δεν μπόρεσα να παρεβρεθώ στο συνολό της. Παρακολούθησα, λοιπόν, το τελευταίο δίωρο όπου παρευρέθηκαν ο Κ. Αρζόγλου, Κ. Φαρμασώνης, Κ. Κουτσομύτης και Λ. Πολενάκης.

Καταρχήν να ευχαριστήσω και εγώ τους προαναφερθέντες κυρίους οι οποίοι παρέστησαν στην διημερίδα και έδειξαν ενδιαφέρον για το τοπικό θέατρο. Επίσης να ευχαριστήσω τους διοργανωτές της διημερίδας για την ευκαιρία που μας έδωσαν να ακούσουμε τις απόψεις αξιόλογων και αναγνωρισμένων στο χώρο ανθρώπων.

Συνοψίζοντας τα θέματα στα οποία αναφέρθηκαν ήταν το θέμα του ρεπερτορίου των θεατρικών ομάδων, η παιδεία που υπάρχει για αυτό καθώς η σημασία της συνεργασίας.

Για το ρεπερτόριο υποστηρίχθηκε ότι οι ερασιτεχνικοί σύλλογοι θα έπρεπε να προσπαθούν να κάνουν περισσότερα πράγματα από την απλή ερμηνεία ενός θεατρικού έργου, όπως για παράδειγμα η θεατρικοποίηση ενός μυθιστορήματος ή ακόμη και η δημιουργία ενός έργου από τις εμπειρίες των ίδιων των ηθοποιών. Πολύ σημαντικός παράγοντας είναι και η τοπολαλιά! Δηλαδή να μπορεί το έργο να "μιλάει" σε αυτούς που απευθύνεται αλλά και να αναφέρεται σε αυτά που απασχολεί τον θεατή, ώστε ο θεατής να ενδιαφερθεί για την παρακολούθηση του έργου.

Για την συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων, αναφέρθηκε ένα πολύ όμορφο παράδειγμα. Ο ζωγράφος έχει τα πινέλα του και το καμβά. Ο ποιητής και ο συγγραφέας το μολύβι και το χαρτί. Ο ηθοποιός όμως πρέπει να έχει τους συνεργάτες του, τους άλλους ηθοποιούς, καταρχήν. Αυτό από μόνο του είναι ένα πρόβλημα όταν δεν υπάρχει κατάλληλο κλίμα συνεργασίας, κοινών στόχων ή όταν τα κίνητρα ενασχόλησης με το θέατρο είναι διαφορετικά από αυτά που υπαγορεύει το "θέατρο για τον άνθρωπο".

Τέλος για την παιδεία. Όλοι συμφώνησαν ότι η παιδεία είναι περιορισμένη. Τα ερεθίσματα για τους νέους είναι πάρα πολλά αλλά όχι ουσιαστικά. Έχουν πληροφορίες, δεν έχουν γνώση (δηλαδή αφομοίωση των πληροφοριών/δεδομένων και η δυνατότητα να παράγουν δυναμική πληροφορία). Επίσης αναφέρθηκε ότι πλέον οι σύγχρονες τεχνολογίες, όπως ψηφιακές κάμερες μπορούν να είναι μια αρχή για πειραματισμό και δημιουργία ενός έργου και τα blogs, websites, κτλ να είναι το μέσο διάδοσης του.

Από πλευράς μου, θα ήθελα να τονίσω ότι το κομμάτι της διημερίδας στο οποίο παρευρέθηκα ήταν εξαιρετικό, και τέτοιου είδους εκδηλώσεις με αξιόλογους ανθρώπους του χώρου μπορούν καθοδηγούν τους ενδιαφερόμενους προς νέες και ορθές κατευθύνσεις ή ακόμη και να είναι πηγές ανανέωσης ή και βοήθεια για τη συνέχεια του έργου τους. Αυτό που θα έπρεπε να απασχολήσει κάποιον που βρέθηκε στην διημερίδα, ήταν ότι οι συμμετέχοντες ήταν εξαιρετικά λίγοι. Ανάλογη συμμετοχή υπήρχε σε όλη τη διάρκεια της διημερίδας. Θα περίμενε κανείς μεγαλύτερη συμμετοχή. Ακόμη πιο περίεργο ήταν ότι ίσως ήμουν ο νεότερος. Και όμως παρακολουθώντας τις θεατρικές ομάδες στα Μεσόγεια υπάρχουν πολλά νέα παιδιά που ασχολούνται και από τα οποία δεν είδα κανένα.

Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στο θέμα της αλληλοστήριξης των θεατρικών ομάδων με πιο ουσιαστικό τρόπο. Το Φεστιβάλ των Σπάτων ήταν μια αρχή. Αυτή η ημερίδα, που ελπίζω να γίνει θεσμός, είναι ένας δεύτερος τρόπος προσέγγισης. Και στις δύο διοργανώσεις παρατηρώ ότι δεν δίνεται σημασία στην ουσία. Τοπικά προβλήματα σίγουρα υπάρχουν (χρηματοδοτήσεις κτλ) αλλά σε μια ευρύτερη κλίμακα, αυτό που εκτιμώ ότι έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η συμμετοχή, η ανταλλαγή εμπειριών, απόψεων, καλλιτεχνικών προσεγγίσεων....